Mama fundatorki Helena i Bazyli Łazarczak spotkali się na weselu w Wołowie w lecie 1962r. i ta znajomość zwieńczona została ślubem w kwietniu 1963r. Rok później w Ośrodku Zdrowia w Szczawnicy przyszła na świat ich pierwsza córka. Imię otrzymała po swojej prababce Barbarze Karpiak z domu Ikoniak. Ze względu na lepsze warunki mieszkaniowe i zarobki, rodzice fundatorki zdecydowali się na przeprowadzkę do Tarnowa jesienią 1964r. Nie chcieli mieszkać z małym dzieckiem na Białej Wodzie oddalonej od Szczawnicy 9 km, bez światła i kiedy zimą drogi były zasypane i dostanie się do Szczawnicy nie było łatwe. Fundatorka ukończyła szkołę podstawową w Tarnowie, jednak góry ją przyciągały i postanowiła ukończyć Technikum Hotelarskie w Zakopanem. Poza miłością do góry wybór tej szkoły uwarunkowany był możliwością nauki języków obcych, co stwarzało możliwości komunikacji z całym światem. Pragnienie poznawania świata spoza „Żelaznej kurtyny” było marzeniem większości rówieśników fundatorki. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczęła studia na Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Sytuacja polityczna i ekonomiczna skłoniła ją do przedłużenia wakacyjnego wyjazdu do Belgii w 1984r. Tęsknota za krajem i górami ciągle była obecna w jej życiu i to ona spowodowała, że w roku 1987 kupiła działkę w Jaworkach, przy drodze do Białej Wody i wybudowała dom, do którego zamierzała się przeprowadzić po powrocie do Polski. Los jednak sprawił, że na razie nie było jej to pisane, bo w Antwerpii założyła rodzinę i urodziła syna i córkę. Gdy dzieci były już w wieku przedszkolnym, rozpoczęła pracę w firmie spedycyjnej. Pracę znalazła dzięki znajomości polskiego, rosyjskiego, angielskiego i niemieckiego. Języków tych nauczyła się w szkole w Zakopanem. Ich znajomość ułatwiła fundatorce naukę języka flamandzkiego, którego używa się w Antwerpii.